Salm 133 a 134
Deuai’r pererinion o bell ac agos, ond yr un dyhead oedd yn eu cynnal bob un. Er gwaethaf pob gwahaniaeth, undeb dwfn yw undeb pobl Dduw. Yr undeb hwn a ganmolir yn y ddwy salm sydd yn destun sylw heddiw. Da, a dymunol yw’r undeb hwn. Bendith ydyw. Ceir dwy gymhariaeth hapus. Dywedir bod undeb fel olew gwerthfawr ar y pen, yn llifo i lawr dros y farf (Salm 133:2). Iraist fy mhen ag olew (Salm 23:5) fel arwydd o groeso. Nid oedd croeso i Iesu yng nghartref Simon: Fe mhen ag olew nid iraist (Luc 7:46). ‘Roedd olew hefyd yn arwydd o gysegru ac ymgysegru. Eneiniodd Moses Aaron ag olew er mwyn ei gysegru’n offeiriad (Lefiticus 8:12).
Dywedir fod undeb fel gwlith mynydd Hermon (Salm 133:3a). Mae hwnnw’n 9000 o droedfeddi o uchder ac mae eira arhosol ar ei gopa. Dyna ffynhonnell y gwlith bendithiol sydd yn llifo, medd y Salmydd, ac yn disgyn i lawr ar fryniau Seion (Salm 133:3b)
Yn Salm 134, try’r pererinion am adref ond fe bery’r addoliad yn y deml ddydd a nos. Bydd gweision yr ARGLWYDD yn ei fendithio gan godi eu dwylo yn y cysegr mewn gweddi a bendith. Bydded i’r ARGLWYDD eich bendithio o Seion (Salm 134:3); a’th fendithio di allan o Seion sydd gan William Morgan. Ie, allan o Seion, ac i’r holl fyd llifed cymod a bendith undeb pobl Dduw.