'Munud i Feddwl' ein Gweinidog
Mae gan yr athronydd Groegaidd, Zeno o Elea (490CC-425CC) baradocs enwog. Mae Zeno’n dadlau mae cwbl amhosibl yw i berson adael un lle a chyrraedd rhywle arall!
Mae ei dystiolaeth i’r fath ddatganiad yn syml a gosgeiddig. Chi’n barod? Os mae person yn gadael pwynt A, er mwyn cyrraedd pwynt B, mae rhaid iddo, yn gyntaf deithio i bwynt, hanner ffordd rhwng A a B: pwynt C. Ond, cyn iddo gyrraedd C, mae’n rhaid iddo deithio i bwynt sydd hanner ffordd rhwng A ac C: Ch. Ond cyn iddo gyrraedd Ch, mae’n rhaid iddo deithio i bwynt hanner ffordd rhwng A ac Ch, sef D. Mae’n siŵr eich bod yn dechrau gweld rhesymeg Zeno! Fe ellir torri’r pellter rhwng dau bwynt yn hanner tro ar ôl tro, o’r herwydd ni ellir cyrraedd pwynt B o bwynt A. Mae llawer gormod o gamau ar hyd y ffordd, a phob un cam yn llai na’r llall.
Mae paradocs Zeno yn ddarlun o’n rhwystredigaeth fel pobl ffydd. Gwyddom i sicrwydd mai pobl ar daith ydym - pererinion. Gwyddom hefyd, ac eto i sicrwydd, nad teithio mohonom, ond troi a throi yn ein hunfan. Hanfod ein ffydd yw cyd-gerdded â Christ. Mae’r daith honno’n ymddangos yn enbyd o anodd i bobl fel ni. Ond, ein taith ni yw hon. Gwyddom mai pobl Iesu ydym. Gwyddom mai dim ond ar bapur mae paradocs Zeno’n gweithio. Mae pobl ffydd, mewn ffydd, yn medru’r daith o A i B.
Ar bapur, fe ellir torri’r pellter rhwng dau bwynt eto ac eto, ac eto fyth. Mewn bywyd, gellir torri’r pellter rhwng dau bwynt lawr o filoedd i gannoedd; o ddegau o filltiroedd i’r filltir; a’r filltir honno lawr i’r llathen, a lawr eto hyd nes cyrraedd maint eich troed. Ar ôl hynny, gosodwn un troed o flaen y llall, ac ymlaen â ni o A i B.
Dyma’n ffydd ni: gosod un troed o flaen y llall. Cerddwn gyda Christ gorau gallwn, gan ddal gafael, gorau gallwn ar y bobl hynny, tebyg ac annhebyg sydd hefyd wedi mentro mentro gyda Christ.
Cerddwn ymlaen - un cam bychan bach ar y tro - gan anelu at gyrraedd rhywle na ddylai o ddifri fodoli - Teyrnas Dduw. Cymodir ‘yno’ cnawd ac ysbryd, nef a daear. Fesul cam yr ydym yn teithio. Ni ddylai’r Cristion ymboeni gormod am gyrraedd. Dylem ganolbwyntio’n hytrach ar y daith, y teithio: canlyn Crist. Dilyn Crist yw’r nod i ni. Dilyn sydd ddigon. Fesul cam. Rhedeg y ras sydd bwysig, nid torri’r record.
‘Roedd gan Iesu ei rybuddion a druan ohonom oni wnawn gyfrif ohonynt. Ond gwych o beth mewn cyfnod anodd fel hwn yw sylwi iddo bwysleisio o hyd mae gwahoddiad yw ffydd yn ei hanfod; gwahoddiad i’w ddilyn ef: Canlyn fi (Mathew 9:9). Canlynwn gan wybod nad bodloni ar ddangos ffordd wnaeth Iesu Grist, ond bod yn ffordd; y ffordd i ni. Ef yw’r ffordd o bob A i bob B. Canlynwn ef.
(OLlE)
