SALM

Dywed yr ynfyd yn ei galon,

"Nid oes Duw."

(Salm 14:1 BCNad)

Beth yw ystyr adnod gyntaf y salm hon?

A ydym i’w hesbonio fel condemniad llwyr ar bawb sy’n gwadu bodolaeth Duw?

Na, nid dyna fwriad y Salmydd. Nid anghrediniaeth sy’n poeni’r Salmydd, oherwydd yn ei gyfnod ef nid oedd y fath beth yn bod. ‘Roedd pawb yn Israel yn credu ym modolaeth Duw. Yn hytrach, protestio y mae’r Salmydd yn erbyn y rhai hynny sy’n dweud nad yw Duw o unrhyw bwys ac nad oes a wnelo ddim â’u bywyd beunyddiol hwy. Y mae un fersiwn Saesneg yn dangos hyn yn eglur:

Fools say to themselves,

"God doesn't matter."

Honiad cyfoedion y Salmydd oedd, ‘I bob pwrpas ymarferol gellir anwybyddu Duw!’. Gwêl y bardd effaith hyn oll o’i gwmpas ym mhob man: ... nid oes un a wna ddaioni ... y mae pawb ar gyfeiliorn (Salm 14:1b a 3a). Onid dyna’r gwirionedd am ein cyfnod ninnau hefyd - am yr un rheswm?

Er bod y rhan fwyaf o’r salm yn feirniadol, y mae’n gorffen mewn cywair hollol wahanol. Dyhead, nid condemniad, yw’r gair olaf: O! na ddôi gwaredigaeth i Israel o Seion! (Salm 14:7a). Y mae’r Salmydd yn gweddïo dros ei bobl ac yn sicrhau ei ddarllenwyr, ym mhob oes a chyfnod, y gall yr ARGLWYDD Dduw arwain yr ynfyd o dywyllwch i oleuni, o anobaith a dychryn i lwyddiant a llawenydd.

(OLlE)