Pwy yw hon sy’n ymddangos fel y wawr, yn brydferth fel y lloer, yn ddisglair fel yr haul, yn urddasol fel llu banerog?
(Caniad Solomon 6:10 BCNad)
Gwêl y cariad ei anwylyd yn awr fel y lleuad. Rhoddai’r Iddew fri mawr ar y lleuad. Wrth gyfnewidiadau’r lleuad y cyfrifid y mis a’r flwyddyn; cynhelid gwyliau pan ymddangosai’r lleuad. Byddai ei thegwch yn sicr o’i gwneud yn wrthrych addoliad, a dyna pam efallai y ceir gorchymyn yn Llyfr Deuteronomium yn atal addoli’r lleuad: Gwylia ... na fyddi’n codi dy olwg i’r nefoedd ac yn edrych ar yr haul, y lleuad neu’r sêr, holl lu’r nefoedd, a chael dy ddenu i ymgrymu iddynt a’u haddoli ... (Deuteronomium 4:19).
Yn nos ein hamseroedd, gweddïwn ar i’r Eglwys, yn lleol, ac felly ledled byd fod yn brydferth fel y lloer, sy’n arwydd o lendid ac o burdeb.
Benthycwn brofiad y Salmydd yn sbardun i fyfyrdod pellach a gweddi:
Bydd wedi ei sefydlu am byth fel y lleuad,
yn dyst ffyddlon yn y nef (Salm 89:37) ... Amen